رابطه سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با شخصیت مدیران دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک­های رهبری تحول­گرا و عمل­گرا با شخصیت مدیران دانشکده های تربیت­بدنی دانشگاه­های ایران بود. مطالعه حاضر از نوع  همبستگی و جامعه آماری (64n=) شامل تمام مدیران و معاونان دانشکده­های تربیت­بدنی دانشگاه­های ایران بود و نمونه آماری (64n=) به صورت تمام شمار تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه رهبری چندعاملی mlq-5x باس (2006) و پرسش نامه شخصیت آیزنک (gepq) بود. بعد از تأیید روایی صوری و محتوایی پرسش نامه­ها، در مطالعه ای مقدماتی، آلفای کرونباخ آن به ترتیب 90/0 و 88/0 برآورد شد. به منظور تحلیل داده های مطالعه از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون حاکی از آن است که سبک رهبری تحول­گرا با بعد برون گرایی شخصیت ارتباط معنی­دار و منفی (001/0sig= و 577/0-r=) و با بعد درون گرایی شخصیت ارتباط معنی­دار و مثبت (001/0sig= و 547/0r=) دارد. بین سبک رهبری عمل­گرا با بعد برون گرایی شخصیت ارتباط نیز معنی­دار و منفی (046/0sig= و 251/0-r= ) وجود دارد و با ابعاد شخصیتی ثبات، بی­ثباتی و درون گرایی رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نیز نشان داد که تنها مؤلفه برون گرایی پیش­بین معناداری برای سبک رهبری تحول­گرا است. با توجه به رابطه و نقش درون گرایی و برون گرایی در انتخاب سبک رهبری مدیران و اینکه ویژگی های شخصیتی افراد را مستعد انجام رفتارهای مختلف در موقعیت­های مختلف می­کند، می­توان با درنظرگرفتن شخصیت مدیران از آنها در جایگاه­های مناسب سازمان بهره برد و این­گونه در تعیین مدیران شایسته گام برداشت.